อาการไอเกิดจากสิ่งระคายเคืองต่อสิ่งแวดล้อมอย่างไร

การไอเป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดสำหรับผู้ที่ไปพบแพทย์ประจำครอบครัว ตัวเลือกการรักษามีจำกัดสำหรับผู้ที่มีอาการไอเรื้อรัง การศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้สรุปว่าการรักษาที่ไม่ต้องสั่งโดยแพทย์ไม่ได้ผลและมีความกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับความปลอดภัยของการรักษาเหล่านี้ในเด็ก การศึกษาใหม่นี้บ่งชี้เป็นครั้งแรกว่าการไอสามารถกระตุ้นได้อย่างไรเมื่อบุคคลสัมผัสกับสารระคายเคืองในอากาศ แสดงให้เห็นว่าสารระคายเคืองสามารถเปิดการทำงานของโปรตีนตัวรับที่เรียกว่า TRPA1 บนผิวของปลายประสาทในปอด สิ่งนี้จะไปเปิดเส้นประสาทรับความรู้สึก ซึ่งจะกระตุ้นการสะท้อนกลับของอาการไอ นักวิจัยกล่าวว่าอาการไอสามารถรักษาได้โดยการปิดกั้นตัวรับ TRPA1 เพื่อหยุดการระคายเคืองในอากาศไม่ให้ทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่นี้ พวกเขาหวังว่าสิ่งนี้จะช่วยผู้คนหลายล้านคนที่ชีวิตได้รับผลกระทบจากอาการไอเรื้อรังได้ในที่สุด ศาสตราจารย์มาเรีย เบลวิซี ผู้เขียนงานวิจัยจาก National Heart and Lung Institute at Imperial College London กล่าวว่า "สำหรับบางคน การไอเรื้อรังอาจสร้างความรำคาญและอึดอัด แต่สำหรับคนอื่นๆ ไออาจสร้างความกังวลใจและส่งผลกระทบรุนแรงต่อ คุณภาพชีวิตของพวกเขา หลายคนพูดว่า บางสิ่งในอากาศสามารถทำให้พวกเขาไอได้และเราตื่นเต้นมากที่เราได้แสดงให้เห็นเป็นครั้งแรกว่าสิ่งที่น่าจะเกิดขึ้นภายในปอด ตอนนี้ เราคิดว่าเราได้ทำลาย เราสามารถเริ่มตรวจสอบได้ว่าเราสามารถหยุดไม่ให้คนไอมากเกินไปโดยการปิดกั้นโปรตีนตัวรับที่กระตุ้นให้ไอหรือไม่" เพื่อให้ได้ข้อสรุป อันดับแรก นักวิจัยได้ศึกษาเส้นประสาทรับความรู้สึกจากหนู หนูตะเภา และมนุษย์ และแสดงให้เห็นว่าตัวรับบนเส้นประสาทรับความรู้สึกถูกกระตุ้นโดยสารระคายเคืองหลายชนิด รวมทั้งสารประกอบสำคัญในควันบุหรี่ (อะโครลีน) และสารเคมีชนิดหนึ่ง เรียกว่าซินนามาลดีไฮด์ จากนั้นนักวิจัยได้ปิดกั้นตัวรับและแสดงให้เห็นว่าสารเหล่านี้ไม่ได้กระตุ้นเส้นประสาทอีกต่อไป ในการระบุว่าการกระตุ้นตัวรับทำให้เกิดอาการไอหรือไม่ นักวิจัยได้ศึกษาผลของอะโครลีนต่อหนูตะเภา เนื่องจากพวกมันมีปฏิกิริยาสะท้อนการไอ นักวิจัยประเมินการไอของหนูตะเภาหลังจากสูดดมอะโครลีน สารประกอบทำให้เกิดอาการไอ และยิ่งมีความเข้มข้นสูง หนูตะเภาก็ยิ่งไอมากขึ้นเท่านั้น จากนั้น นักวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าการปิดกั้นตัวรับโดยใช้ยาช่วยลดการตอบสนองต่อการไอของหนูตะเภาได้อย่างมีนัยสำคัญ ในที่สุด นักวิจัยที่นำโดยศาสตราจารย์ Alyn Morice จาก University of Hull ได้พิจารณาผลของการสูดดมสารเคมีซินนามาลดีไฮด์ในมนุษย์ อาสาสมัครที่มีสุขภาพดีและไม่สูบบุหรี่ 10 คนสูดดมสารเคมีเช่นเดียวกับสารควบคุม นักวิจัยวัดการตอบสนองของการไอ 5 ครั้ง ห่างกัน 2-3 วัน อาสาสมัครทุกคนไอหลังจากสูดดมสารประกอบ