โครงสร้างของสายการบินต่างๆ

เอกสารของพวกเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มแรกๆ ที่พิจารณาการตอบสนองที่มีคุณภาพต่อการควบรวมกิจการของสายการบิน และเป็นหนึ่งในเอกสารเพียงไม่กี่ฉบับที่วิเคราะห์การตอบสนองที่มีคุณภาพต่อการควบรวมกิจการทุกประเภท การวิจัยก่อนหน้านี้มุ่งเน้นไปที่ผลกระทบด้านราคาของการควบรวมกิจการเป็นหลัก "ในขณะที่เราพบหลักฐานบางอย่างที่จำกัดว่าการปฏิบัติงานตรงเวลาแย่ลงในช่วงสองปีหลังการควบรวมกิจการ แต่เราไม่พบหลักฐานว่าการปฏิบัติงานตรงเวลาแย่ลงในระยะยาว" เจ้าชายและไซมอนเขียน "ในหลายกรณี เราพบหลักฐานว่าประสิทธิภาพตรงเวลาดีขึ้นในระยะยาว และหลักฐานชี้ชัดว่ามีความชัดเจนที่สุดในเส้นทางที่ทั้งสองสายการบินที่ควบรวมกิจการดำเนินการก่อนการควบรวมกิจการ" อาจารย์ของ IU ได้วิเคราะห์ประสิทธิภาพตรงเวลาสำหรับการควบรวมกิจการของสายการบินหลัก 5 สายตั้งแต่ปี 2543 รวมถึงการเข้าซื้อกิจการของสายการบิน American Airlines ใน Trans World Airlines ในปี 2544; การซื้อกิจการ US Airways ของ America West ในปี 2548; การควบรวมกิจการของ Delta Airlines กับ Northwest Airlines ในปี 2551; การควบรวมกิจการของ United Airlines กับ Continental Airlines ในปี 2010; และการซื้อ Airtran Airways ของ Southwest Airlines ในปี 2554 Prince และ Simon ใช้ข้อมูลสามปีก่อนการควบรวมกิจการแต่ละครั้ง จากนั้นใช้ข้อมูลสูงสุดห้าปีหลังจากนั้น ในการสร้างกลุ่มควบคุม พวกเขาดูที่ประสิทธิภาพตรงเวลาสำหรับคู่แข่งของสายการบินที่ควบรวมกิจการ ซึ่งทำให้สามารถระบุผลกระทบของการควบรวมที่มีต่อคุณภาพการบริการของสายการบินได้ดีขึ้น เนื่องจากชุดข้อมูลมีขนาดใหญ่มาก พวกเขาจึงมุ่งเน้นไปที่กิจกรรมในวันที่ 10, 15 และ 20 ของแต่ละเดือน “ในขณะที่เวลาเดินทางจะเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในช่วงสองปีแรกหลังการควบรวมกิจการ แต่จะลดลงประมาณ 1-2 นาที (1 เปอร์เซ็นต์) ในช่วง 3-5 ปีถัดมา” พวกเขาเขียน "ไม่มีผลลัพธ์ใดที่แสดงหลักฐานใด ๆ เกี่ยวกับภูมิปัญญาดั้งเดิมที่ว่าการควบรวมกิจการทำให้การปฏิบัติงานตรงเวลาแย่ลง "การวิเคราะห์เพิ่มเติมเผยให้เห็นว่าเราพบการปรับปรุงที่ใหญ่ที่สุดในด้านประสิทธิภาพตรงเวลาในระยะยาวหลังการควบรวมกิจการในบางเส้นทางที่เราคาดว่าผลการควบรวมกิจการจะเด่นชัดที่สุด นั่นคือเส้นทางที่ผู้ให้บริการทั้งสองให้บริการก่อนการควบรวมกิจการ ," พวกเขาพูดว่า. "เส้นทางเหล่านี้นำเสนอโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับประสิทธิภาพ รวมถึงการรวมการปฏิบัติการบนภาคพื้นดินและในอากาศ และการปรับสภาพความคับคั่งจากภายนอกให้เป็นภายใน" การศึกษาของพวกเขาไม่พบหลักฐานว่าประสิทธิภาพตรงเวลาของ สายการบิน คู่แข่งได้รับผลกระทบในทางลบจากการมีอยู่ของสายการบินที่เพิ่งควบรวมกิจการ ในขณะที่ให้หลักฐานเบื้องต้นว่าการปรับปรุงประสิทธิภาพของสายการบินที่ควบรวมอาจเทียบเคียงได้กับคู่แข่งในเส้นทางที่ ผู้ให้บริการที่ควบรวมบริการก่อนหน้านี้ ในขณะที่จุดสนใจหลักของการวิจัยอยู่ที่การควบรวมกิจการและการปฏิบัติงานตรงเวลา นักวิจัยยังได้พิจารณามาตรการด้านคุณภาพอื่นๆ เช่น การยกเลิกเที่ยวบิน การจัดการสัมภาระ และการร้องเรียนของลูกค้า พวกเขาพบว่า: ไม่มีหลักฐานว่าผู้ให้บริการที่ควบรวมกันเพิ่ม (หรือลด) การยกเลิกหลังจากการควบรวมกิจการ ไม่มีหลักฐานว่าการควบรวมสายการบินลด (หรือเพิ่ม) จำนวนเที่ยวบิน ในระยะสั้น สัมภาระที่สูญหายและถูกจัดการอย่างไม่ถูกต้องเพิ่มขึ้นหลังจากการควบรวมกิจการ แต่หลังจากนั้นก็กลับสู่ระดับที่รายงานก่อนการรวมบัญชี ข้อร้องเรียนของลูกค้าเพิ่มขึ้นอย่างมากในระยะสั้น แต่ลดลงอีกครั้งถึงระดับก่อนการควบรวมกิจการ นักวิจารณ์และหน่วยงานกำกับดูแลได้ตั้งคำถามว่าการรวมกิจการส่งผลกระทบต่อการบริการหรือไม่ และสายการบินที่ควบรวมกิจการใช้ประโยชน์จากอำนาจทางการตลาดโดยการลดการลงทุนในด้านคุณภาพหรือไม่ "ในกรณีนี้ แหล่งรวมทรัพยากรที่ใหญ่กว่าอาจให้ความยืดหยุ่นที่ช่วยเพิ่มคุณภาพการบริการ" Prince และ Simon กล่าว "เจ้าหน้าที่ภาคพื้นดินและเจ้าหน้าที่เฝ้าประตูที่มีอยู่มากขึ้น จุดลงจอดที่มากขึ้น และจำนวนเครื่องบินที่มากขึ้นที่สนามบินสามารถให้ความยืดหยุ่นที่เพิ่มขึ้นในการปรับทรัพยากรใหม่เพื่อตอบสนองต่อความล่าช้าและความล้มเหลวของอุปกรณ์ "โดยรวมแล้ว การค้นพบของเราชี้ให้เห็นว่าการควบรวมกิจการของสายการบินไม่ส่งผลเสีย และท้ายที่สุดอาจได้ประโยชน์ต่อผู้บริโภคผ่านคุณภาพการบริการที่ดีขึ้นในรูปแบบของการปฏิบัติงานตรงเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่กี่ปีหลังการควบรวมกิจการ" พวกเขากล่าวเสริม "แน่นอนว่าการประเมินสวัสดิการทั้งหมดต้องพิจารณาการเปลี่ยนแปลงของราคา เช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงในมิติคุณภาพอื่นๆ ทั้งหมด แต่อย่างน้อยสำหรับมิติคุณภาพเหล่านั้นที่เราตรวจสอบในการวิเคราะห์ของเรา ดูเหมือนจะไม่มีหลักฐานใดบ่งชี้ว่าแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด"