สถานีอวกาศ

ทีมงานได้เผยแพร่การค้นพบของพวกเขาในวารสารHeliyonเมื่อวันที่ 18 สิงหาคม 2022 ในการศึกษาของพวกเขา ทีมงานได้ทำการวัดเชิงปริมาณโดยตรงของผลกระทบทางชีวภาพของรังสีในอวกาศ โดยการส่งเซลล์ต้นกำเนิดจากตัวอ่อนของหนูแช่แข็งจากพื้นดินไปยังสถานีอวกาศนานาชาติ ปล่อยให้พวกมันสัมผัสกับรังสีในอวกาศเป็นเวลากว่าสี่ปี และหาปริมาณผลกระทบทางชีวภาพโดย ตรวจความผิดปกติของโครโมโซม ผลการทดลองของพวกเขาแสดงให้เห็นเป็นครั้งแรกว่าผลกระทบทางชีววิทยาที่แท้จริงของการแผ่รังสีในอวกาศนั้นใกล้เคียงกับการคาดคะเนก่อนหน้านี้ตามการวัดทางกายภาพของรังสีในอวกาศ ขณะนี้คนธรรมดาสามารถเดินทางในอวกาศได้ และความเป็นไปได้ของเที่ยวบินระยะยาวโดยมนุษย์ไปยังห้วงอวกาศ เช่น ไปยังดวงจันทร์และดาวอังคาร กำลังเพิ่มมากขึ้น การแผ่รังสีในอวกาศยังคงเป็นปัจจัยจำกัดสำหรับการสำรวจโดยมนุษย์ นักวิทยาศาสตร์ได้ทำการศึกษาอย่างเข้มข้นเพื่อวัดปริมาณรังสีในอวกาศเพื่อให้เข้าใจถึงผลกระทบต่อร่างกายมนุษย์ได้ดียิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการศึกษาส่วนใหญ่จนถึงปัจจุบันดำเนินการบนภาคพื้นดิน ไม่ใช่ในอวกาศ ผลลัพธ์ที่ได้จึงได้รับผลกระทบจากความไม่แน่นอน เนื่องจากรังสีในอวกาศประกอบด้วยอนุภาคหลายชนิดที่มีพลังงานต่างกัน และนักบินอวกาศจะได้รับรังสีอย่างต่อเนื่องในอัตราปริมาณรังสีต่ำ สภาพแวดล้อมในอวกาศจริงไม่สามารถจำลองบนพื้นดินได้อย่างแม่นยำ "การศึกษาของเรามีเป้าหมายเพื่อแก้ไขข้อบกพร่องของการทดลองบนภาคพื้นดินครั้งก่อนๆ โดยทำการวัดเชิงปริมาณโดยตรงของผลกระทบทางชีวภาพของรังสีในอวกาศบน สถานีอวกาศ นานาชาติ และเปรียบเทียบผลกระทบทางชีวภาพที่แท้จริงนี้กับการประมาณทางกายภาพในการทดลองภาคพื้นดิน" Takashi Morita อาจารย์จาก Graduate School of Medicine, Osaka Metropolitan University "การค้นพบนี้ช่วยลดความไม่แน่นอนในการประเมินความเสี่ยงของการบินอวกาศของมนุษย์" ทีมงานได้เตรียมหลอดแช่แข็งประมาณ 1,500 หลอดที่มีเซลล์ต้นกำเนิดจากตัวอ่อนของหนูที่มีความไวต่อคลื่นวิทยุสูง และส่งพวกมันไปยังอวกาศ การศึกษาของพวกเขามีความซับซ้อนในขอบเขต โดยทำงานเจ็ดปีก่อนเปิดตัว ทำงานสี่ปีหลังเปิดตัว และห้าปีสำหรับการวิเคราะห์ "เป็นการยากที่จะเตรียมการทดลองและตีความผลลัพธ์ แต่เราประสบความสำเร็จในการได้รับผลลัพธ์เชิงปริมาณที่เกี่ยวข้องกับการแผ่รังสีในอวกาศ ซึ่งเป็นไปตามวัตถุประสงค์เดิมของเรา" ศาสตราจารย์โมริตะกล่าว เมื่อมองไปข้างหน้า นักวิจัยหวังว่าจะพัฒนาการศึกษาไปอีกขั้น ศาสตราจารย์โมริตะกล่าวว่า "สำหรับงานในอนาคต เรากำลังพิจารณาที่จะใช้เซลล์ต้นกำเนิดจากตัวอ่อนมนุษย์แทนเซลล์ต้นกำเนิดจากตัวอ่อนของหนู เนื่องจากเซลล์ของมนุษย์นั้นเหมาะสมกว่ามากสำหรับการประเมินความเสี่ยงของมนุษย์ และง่ายต่อการวิเคราะห์ความผิดปกติของโครโมโซม" ศาสตราจารย์โมริตะกล่าว การศึกษาในอนาคตอาจรวมถึงการเปิดตัวหนูแต่ละตัวหรือสัตว์ทดลองอื่นๆ เพื่อวิเคราะห์ความผิดปกติของโครโมโซมในอวกาศ "การทดลองดังกล่าวในห้วงอวกาศสามารถช่วยลดความไม่แน่นอนในการประเมินความเสี่ยงจากการเดินทางของมนุษย์ที่ยาวนานและการอยู่ในอวกาศ" ศาสตราจารย์โมริตะกล่าวสรุป